Ver weg, in het kleine afgelegen dorp Tehsil Pasoor in Pakistan woont Pervaiz Masih met zijn gezin. Pervaiz is boer en zijn familie vertrouwt op hem voor het zware werk op het land en de zorg voor het gezinsinkomen. Zijn verslechterende gezichtsvermogen maakte het op een gegeven moment echter vrijwel onmogelijk nog voor zijn familie te zorgen. Medische hulp was veel te ver weg én veel te duur. Iedere dag die voorbij ging, maakte de problemen groter voor het gezin.
Gelukkig kon onze lokale partner, Caritas Pakistan Lahore, Pervaiz onlangs zijn gezichtsvermogen teruggeven. Met een door Vastenactie gesteunde mobiele oogkliniek en gespecialiseerde artsen en verpleegkundigen kwamen ze langs in Tehsil Pasoor, waar ze iedereen die dat nodig had gratis behandelden. Pervaiz bijvoorbeeld, kreeg een operatie om de staar aan zijn ogen te verhelpen, kinderen kregen een bril op sterkte of oogdruppels tegen infecties.
Grote gevolgen
Wereldwijd lijden tientallen miljoenen mensen net als Pervaiz aan oogaandoeningen. Denk aan staar, ver- of bijziendheid, ooginfecties en glaucoom. Veel aandoeningen zijn vrij eenvoudig te behandelen, maar voor veel mensen is medische hulp te ver weg of te duur. Dan zijn de gevolgen groot. Mensen verliezen langzaam maar zeker hun gezichtsvermogen. Dat maakt het steeds moeilijker hun dagelijkse taken uit te voeren en om betaalde arbeid te verrichten. Kinderen krijgen moeite met leren, Dat beperkt hun mogelijkheden om een opleiding te voltooien en heeft dus grote gevolgen voor hun toekomstperspectief.
Uiteindelijk kunnen mensen met oogproblemen in diepe armoede
en in een isolement belanden omdat ze volledig afhankelijk zijn van anderen.
Pervaiz is inmiddels geopereerd en zijn staar is verholpen. De trotse vader kan zijn werk weer oppakken en weer goed voor zijn gezin zorgen.
Maar er zijn nog zoveel mensen als Pervaiz. We hoorden onlangs bijvoorbeeld het verhaal van mevrouw Eaga Alemma. Ze hoort tot het Yanadi-volk in Andhra Pradesh, dat tot de laagste kastes in India hoort. Ze staan in feite buiten de maatschappij. Door vergevorderde, onbehandelde oogproblemen kan Eaga niet werken en zit ze noodgedwongen thuis. Haar kinderen wonen ver weg en haar man kan net voldoende geld verdienen om voor één maaltijd per dag te zorgen voor het echtpaar. Net als voor Pervaiz is medische hulp voor Eaga onbereikbaar.
Een bril betekent zelfstandigheid
Wij willen, geïnspireerd door onze goede ervaringen in Pakistan, ook voor de mensen in Andhra Pradesh een mobiele oogkliniek financieren. Een professionele kliniek die in de meest afgelegen en buitengesloten gemeenschappen volwassenen en kinderen kan behandelen. Mensen zoals Eaga, die nu noodgedwongen thuis blijven, afhankelijk zijn van anderen en niet volwaardig kunnen meedoen in hun gemeenschap.
