Net als duizenden andere families in het Matobo-district in Zimbabwe, had ook het gezin van Thandekile grote moeite de verschillende uitdagingen het hoofd te bieden die ontstonden door de coronapandemie, klimaatveranderingen en de ingestorte economie van het land. Het gezin kampte met de lange droge periodes en een ernstige cycloon de afgelopen jaren. Daardoor mislukten de oogsten en er was nauwelijks voldoende te eten.
Haar echtgenoot Donovan ging naar Zuid-Afrika om geld te verdienen voor zijn gezin, maar overleed daar plotseling aan de gevolgen van Covid-19. Nu is de grootste angst van Thandekile dat ze zal overlijden door de honger en dat er dan niemand meer is die voor haar kinderen zorgt: ‘Ik leef voor mijn kinderen en mijn grootste wens is dat ik ze kan geven wat ze nodig hebben,’ zegt ze.
Voedseltekorten
Volgens het Wereld Voedsel Programma leeft 63% van de bevolking van Zimbabwe - die uit ruim 15 miljoen mensen bestaat - onder de armoedegrens. Vóór de coronacrisis hadden 7,7 miljoen Zimbabwanen te kampen met voedseltekorten na de droge periode en cycloon in 2019; de lange droge periode die daarop volgde verergerde de situatie nog meer. In combinatie met de torenhoge inflatie is het voor mensen als Thandekile vrijwel onmogelijk daar zelf nog uit te komen.
Na het plotselinge overlijden van Donovan, was Thandekile de wanhoop nabij en ze vertelde dat zijn dood zo plotseling was, dat hun kinderen nog steeds moeilijk kunnen accepteren dat ze hun vader nooit meer zullen zien of spreken: ‘Donovan was een goede vader en echtgenoot en zijn dood is erg hard aangekomen. In het begin heb ik dagen op bed gelegen,’ vertelt ze. ‘Ik wist niet hoe ik verder moest en hoe ik mijn kinderen moest grootbrengen zonder hun vader.’ Ook de kinderen missen hun vader erg: ‘Het was leuk als mijn vader er was. Ik keek altijd uit naar het moment dat hij thuiskwam,’ vertelt dochter Nomatter.
Kijk mee hoe het Vastenactieproject in Zimbabwe ervoor zorgt dat Thandekile en haar kinderen voldoende te eten hebben:
Het zijn in Zimbabwe de vrouwen die het voedsel produceren. De afgelopen jaren lieten droogte en hevige regen echter de oogsten mislukken en de familie moest ’s avonds vaak zonder eten gaan slapen. Na de dood van Donovan had Thandekile nog veel meer moeite om haar kinderen te geven wat ze nodig hadden: ‘Mijn leven was de eerste periode nog moeilijker, ook financieel, omdat hij de kostwinner was. En soms was ik zo gespannen en zo ziek dat ik de deur niet uit kon om te gaan werken. Ik kon het schoolgeld van de kinderen niet betalen, hun schooluniformen niet en andere basale benodigdheden kon ik ook niet betalen omdat ik geen inkomsten had.’
Het laatste jaar gaat Thandekile bovendien gebukt onder problemen met haar huid, waardoor ze niet tegen de zon en de warmte kan. Ze kan daardoor niet op het land werken. Om toch geld te verdienen, is ze een kledingwinkel gestart en verzamelt en verkoopt ze mopane-rupsen, een belangrijke bron van eiwitten en een populair voedingsmiddel in Zimbabwe.
Houd hoop en werk hard
Thandekile wil de mensen in Nederland bedanken voor hun ondersteuning en betrokkenheid tijdens de vastenperiode in een periode die zo moeilijk is voor haar gezin, haar gemeenschap en voor de mensen in Zimbabwe. ‘Het grootste cadeau dat mensen elkaar kunnen geven zijn voedsel en geld, omdat we dat nodig hebben om te overleven,’ zegt ze. ‘Het geeft me hoop dat ik nog steeds in leven ben ondanks alles wat we hebben meegemaakt als gezin. Welke problemen je ook tegenkomt in het leven, het is belangrijk om jezelf bij elkaar te pakken en verder te gaan, houd hoop en werk hard voor je kinderen, ook al is het erg moeilijk voor je. Ik bedank de mensen uit Nederland voor alle hulp, stop er alsjeblieft niet mee,’ aldus Thandekile.
